Groepsdiner of galgenmaal? Pijnlijke ervaring voor Bram en Bjorn bij MAFS

Jorit Henning

Na weken van lachen, gieren en brullen is aflevering 12 van Married at First Sight ineens bittere ernst. Geen sensationeel vermaak, maar emoties die door de tv heen snijden en blijven hangen. Bjorn Jansen en Bram Gruitrooij laten zich tijdens het groepsdiner van MAFS 2025 zien zoals je zelden ziet in reality-tv: echt, pijnlijk en ontwapenend. Het raakt me. En dan zit je daar, als Stuitervrouw columnist met een toetsenbord vol ironie en een hoofd vol woordgrappen, je af te vragen: hoe maak ik hier in vredesnaam satire van?

Het groepsdiner van MAFS transformeert in een slagveld

Grappen maken over MAFS is normaal gesproken een koud kunstje. De koppels in het RTL4-lab zijn vaak wandelende karikaturen. Van de neurotische controlfreak tot de narcistische nasibal en de man die zijn gevoelens bewaart in een Tupperware-bakje uit 1998. Het zijn dankbare karikaturen die zich perfect lenen voor een liefdevolle satirische column.

Maar tijdens het groepsdiner van Married at First Sight gebeurt er iets onverwachts. De deelnemers van seizoen 10 veranderen ineens van cartooneske typetjes in echte mensen van vlees en bloed. Mensen met emoties. Mensen zoals jij en ik.

Bram krijgt een pijnlijke sneer van Eva

Het sarcasme in mijn hoofd verstomt op het moment dat Bram op televisie vakkundig wordt neergesabeld door Eva. De vrouw, die tot dan toe vooral opviel door haar ondoorgrondelijke blik, steekt zonder waarschuwing haar verbale slagersmes in de eettafel. Eva insinueert dat Bram tijdens de huwelijksreis te veel met de aanwezige camera’s van MAFS bezig was.

Het gemak waarmee Eva haar echtgenoot te kijk zet maakt me boos. In gedachten wens ik haar een spontane huilbui toe. Ik wil dat deze vrouw tranen met tuiten jankt, terwijl ze een dikke laag waterproof mascara van Maybelline draagt. Iedereen die ooit met die zwarte troep op z’n wimpers heeft gehuild, weet: dat spul verandert je gezicht in een expressionistisch schilderij dat gemaakt is door een chimpansee op LSD. Lekkende traanbuizen omrand met mascara is nog vele malen pijnlijker dan een wortelkanaalbehandeling zonder verdoving waarbij tandarts ‘per ongeluk’ je kaakbot doorboort.

Dus, mocht je ooit nog een leuk cadeau zoeken voor een bemoeizuchtige schoonmoeder of een vriendin die per ongeluk over de tong van je geliefde is gestruikeld, dan is Maybelline succes gegarandeerd.

Femke haalt uit naar Olof

Eva is trouwens niet de enige deelneemster die haar MAFS-partner bij het groepsdiner publiekelijk fileert. Ook Femke besluit haar fluwelen handschoentjes uit te trekken. ‘Ik ben niet je psycholoog,’  bijt ze echtgenoot Olof toe. De toon waarop Femke dit zegt, doet vermoeden dat ze inmiddels wél een volledige DSM-diagnose voor hem heeft klaarliggen. Compleet met bijpassend behandelplan, medicatievoorschrift en een Powerpoint presentatie. Angstig kijk ik richting de deur, half verwachtend dat er elk moment een ober met een dwangbuis binnenloopt om Olof af te voeren naar een eetzaal elders.

Als messcherpe nagels van een wilde kattin maken de woorden van Femke diepe krassen in het ego van haar echtgenoot. Zelfs ík voel de brandplekken op de ziel van Olof. En dat terwijl ik hem doorgaans niet de meest sympathieke geitenbreier van Married at First Sight vind. Maar dit? Dit is écht onder de gordel, Femke.

Galgenmaal met als bijgerecht afwijzing voor Bjorn

Voor Bjorn lijkt het groepsdiner van MAFS eerder op een galgenmaal. Het soort biefstukje dat je krijgt als gevangene op death row, een paar uur voordat je op de elektrische stoel wordt omgetoverd tot menselijke airfryer. Gastheer Carlo Boszhard neemt moeiteloos de rol van beul op zich en weet haarfijn het pijnpunt van Bjorn bloot te leggen: zijn intense angst voor afwijzing. 

Ik kan me geen voorstelling maken van hoe het moet voelen om als man op nationale televisie emotioneel te breken. Zeker niet in een samenleving die nog te vaak van mannen verwacht dat ze stoïcijns hun schouders ophalen en het verdriet verbergen terwijl hun hart in de kreukels ligt. Wat overigens complete bullshit is, want waarom zou een kerel niet mogen huilen?

Beste lezers, moet ik nu echt een grap over de tranen van Bjorn maken? Sorry, maar dat voelt zo ontzettend fout. Ik kan het niet. Ik wíl het niet.

Liefde overwint niet alles (zeker niet in aflevering 12)

Hoe mooi de liefde tussen Peter en Mariska ook in beeld wordt gebracht, voor mij als kijker van MAFS overheerst het verdriet. Zelfs de ontluikende romantiek tussen Gio en Hinke kan het rotsblok in mijn maag niet wegmasseren.

Voor het eerst in vier seizoenen schrijven over Married at First Sight betrap ik mezelf op een carrièretwijfel. Misschien had ik toch gewoon moeten kiezen voor een toekomst als hamburgerflipper bij McDonald’s. Dan ruik je tenminste alleen naar frituurvet in plaats van het angstzweet van publieke vernedering. Kan iemand even een sollicitatieformulier mailen?

Beeldbron: Still TV RTL4