Boer Zoekt Vrouw 2025: Eileen breekt, Ciska sneert en Deedry kiest verkeerd

Jorit Henning

Boerin Deedry heeft een onaangename verrassing voor Sjoerd, de wereldvreemde Jan loopt een blauwtje en boeren Roel, Martijn, John en Julius spreiden hun winkansen in aflevering 10 van Boer Zoekt Vrouw 2025. Stuitervrouw kruipt met frisse tegenzin achter de buis om verslag te kunnen doen van de liefdesontwikkelingen die trager groeien dan het gras van de boeren.

Hoe overleef ik de logeerweek van deze boeren zonder hard gillend weg te rennen?

Het is een uur of elf ’s avonds wanneer vanaf de bank een vrouwenstem klinkt: ‘Joor, je moet nu echt die aflevering terug gaan kijken.’ Mijn moeder van 75, die een paar dagen hier logeert, probeert me subtiel (nou ja, subtiel…) aan het werk te zetten. Vorige week had ik namelijk mijn snor gedrukt en de column over Boer Zoekt Vrouw overgeslagen, in de ijdele hoop dat niemand het zou merken. Dat bleek een grote misrekening. De trouwe lezers hadden het sneller in de gaten dan een boer een lege koelkast.

Gewapend met twee mandarijnen tegen de verveling parkeer ik mezelf voor de kijkdoos. De televisie dus, niet mijn moeder. Haar kijkdoos is al jaren buiten gebruik en geloof me: iedereen is daar blij mee. Terwijl aflevering 10 van Boer Zoekt Vrouw voortkabbelt als een sloot vol drijfalgen, springen mijn gedachten alle kanten op. Onderwerpen variëren van goh, de plinten mogen wel eens gestofzuigd worden tot waarom zijn bananen eigenlijk krom en hoe voelt zo’n banaan zich daarbij.

Net wanneer ik mentaal een boodschappenlijstje aan het samenstellen ben (brood, hondenvoer, levensvreugde), gebeurt het: er is zowaar beweging bij Boer Martijn. Geen trage knipper met de ogen, maar écht leven in de brouwerij.

Boer Zoekt Vrouw Martijn viert feest met Ciska, Marleen én minisnacks

Ik kan mijn ogen niet geloven. Heeft Martijn het vertrouwde honk verlaten en Ciska en Marleen meegenomen naar een feest? Al gauw blijkt dat de fuif ‘gewoon’ in de schuur van de boer is. Gefrustreerd roep ik naar de tv: ‘Wel alle gloeiende geraniums op een stokje, ga nou eens met je boerendonder van dat erf af!’ Iets wat hij overigens later in de aflevering wel doet. Schreeuwen tegen de televisie heeft blijkbaar toch nut.

Als Martijn tijdens het feest naar de keuken schuifelt om een snack te maken, vrees ik het ergste: een lauwe prak boerenkool met een zielige worst erbovenop. Maar nee, de boer toont zowaar zijn moderne kant en mikt minisnacks in de frituurpan. Kleine overwinning, groot plezier.

Terwijl boer Martijn met zijn vette hap een beetje in mijn achting stijgt, maakt deelneemster Ciska een vrije val op de sympathieladder. De manier waarop ze over de boer praat tegen zijn vrienden is namelijk nogal neerbuigend. Ciska klaagt dat het ‘wel eens vermoeiend is, die continue soort van hyperactieve toestand’ van Martijn. Ik vraag me serieus af wat ze denkt te bereiken door haar halve vriend publiekelijk af te serveren.

Als ze zijn ‘hyperactieve’ gedrag al zwaar vindt, moet ze vooral eens een uurtje bij mij op de koffie komen. Ik geef haar exact zeven minuten. Dan zit ze met glazige ogen op mijn bank, probeert ze met trillende handen haar kopje vast te houden en begint ze langzaam om haar eigen as te tollen, als een omgevallen kerstboom in een windhoos. Geef ik haar nog vijf minuten extra, dan staat ze hyperventilerend op het balkon, gilt iets over ‘levensgevaar’ en duikt ze uit pure zelfbehoud naar beneden – rechtstreeks tussen de geraniums van de onderbuurvrouw, die haar sindsdien vriendelijk verzoekt om voortaan even aan te bellen.

De zoektocht naar liefde ziet er voor boer Roel niet rooskleurig uit

Het liefdesleven van boer Roel lijkt al ter aarde te storten nog voordat het überhaupt begonnen is. Bij Karin nemen de twijfels toe en de gevoelens van Simone zijn zo veranderlijk als het weer. Die Roel zal ongetwijfeld een aardige kerel zijn, maar alleen al door naar zijn avontuur te kijken voel ik een acute winterdepressie opkomen. Best knap, als je dat voor elkaar krijgt op een stralende lentedag als vandaag.

Zelfs als hij gezellig met de dames zit te gourmetten, voelt de sfeer alsof je in de rij staat bij een condoleance. Wat het allemaal extra wrang maakt, zijn de gekleurde vlaggetjes die boven de eettafel hangen – nog net niet jankend van ellende. Er wordt vaak gezegd dat je in het leven zelf de slingers op moet hangen. Nu weet ik niet bij welke toko Roel zijn feestversiering heeft gekocht, maar ik hoop van harte dat hij het bonnetje nog heeft. Inclusief retourmogelijkheid. Deze vlaggetjes zijn duidelijk kapot. Net als ik, na bijna een uur Boer Zoekt Vrouw kijken.

Boer Julius, Myrthe en Kylie: een trio dat niet wakker te krijgen is

Bij boer Julius wil het ook niet echt vlotten met Myrthe en Kylie. Het lijkt alsof bij alle drie de interne batterij een langzame, pijnlijke dood is gestorven. Of zoals de boer zelf tegen Yvon Jaspers verzucht: ‘Ik heb het gevoel dat ik geen steek verder kom.’ Angst, onzekerheid en het overmatig analyseren van de situatie zorgen ervoor dat het drietal compleet versteend.

In een wanhopige poging om de kijkcijfers te redden, komt Yvon Jaspers langs om anaal wat Spaanse pepers in te brengen. Niet bij zichzelf overigens – en al helemáál niet letterlijk, voor de viespeukjes die na het lezen van deze zin hun fantasie de vrije loop lieten. Alhoewel… als ze het wél zouden doen, is er eindelijk wat leven in de brouwerij.

De logeerpartij bij boer John breekt Eileen op

En dan zijn we na 1.026 woorden eindelijk aangekomen bij boer John. Bizar eigenlijk dat zo’n saai programma zoveel woorden nodig heeft om toch nog iets vermakelijks van deze column te maken. Ik geloof niet dat ik ooit eerder zo hard heb moeten werken aan een simpel stukje tekst. Het boerenleven valt echt niet mee. Zelfs niet als je er alleen maar over hoeft te schrijven.

Op de boerderij van boer John zit Eileen er volledig doorheen. Ik schrik als ze voor de camera haar verhaal doet: een wit bekkie, wallen zo diep als een vaargeul in de Oosterschelde en betraande ogen. Boer Zoekt Vrouw-omroep KRO-NCRV heeft op hun website staan dat ‘morgen liever kan’. Als ze die woorden écht menen, halen ze Eileen vandaag nog van de boerderij. Niet morgen. Vandaag.

Het gaat overduidelijk niet goed met de mentale gezondheid van deze jongedame en het zou KRO-NCRV sieren om haar te beschermen tegen de shitzooi die haar straks te wachten staat op social media. We hebben het hier wel over een moeder van een stel kinderen. Niemand heeft er wat aan als zij straks instort. Nou ja… behalve de zakkenvullers van de omroeporganisatie dan.

Boerin Deedry kiest Roy boven Sjoerd

De logeerweek is pas op de helft en na maar liefst tien(!) afleveringen is de Boer Zoekt Vrouw-koe nog steeds niet voldoende uitgemolken door de producent. De koeien hebben inmiddels geen tepelkloven meer, maar een groot gapend gat op de plek waar ooit vrolijk bungelende uiers zaten. Noem het gerust een put van verderf.

Godzijdank besluit boerin Deedry om de lijdensweg van de kijkers iets te verkorten door vroegtijdig een van de mannen naar huis te sturen. De verkeerde man, dat dan weer wel. Knappe Roy mag bij Deedry op de boerderij blijven en hoewel ik best snap dat zijn uiterlijke verschijning haar boerenlenden doet sidderen, denk ik toch dat ze een fout maakt.

Sjoerd, die in Boer Zoekt Vrouw 2025 misschien wel de trouwste deelnemer ooit is, lijkt smoorverliefd te zijn op de boerin. Hij kust nog net niet de grond waarop ze loopt en zou zonder blikken of blozen voor haar door het vuur gaan. Bovendien lijkt het boerenleven hem prima te passen – iets wat bij Roy nog maar zeer de vraag is.

Of Deedry later nog spijt van krijgt van haar keuze, zullen we zien. Maar één ding is zeker: Boer Zoekt Vrouw Sjoerd verdient een vrouw die zijn liefde wel ziet.

Boer Jan gooit zijn haren los en gaat op avontuur met Karina en Dorien

Boer Jan waagt zich zowaar aan een grensverleggend avontuur: een uitstapje naar Duitsland. In een plaatselijke snackbar moet hij bestellen bij een elektronische zuil. Een taak die hem zichtbaar boven het boerenhoofd groeit. Gelukkig helpen de dames hem vriendelijk door het digitale doolhof, al lijkt Jan tijdens het intoetsen van zijn bestelling verdacht veel op een kat die probeert in te loggen op Netflix.

Daarna duikt het gezelschap nog een kledingwinkel in. En gek genoeg: dát vindt Jan leuk. Zo leuk zelfs dat de boer na afloop vol trots zegt dat hij ‘er wel een boek over zou kunnen schrijven.’ Een autobiografie met als werktitel ‘Van friet tot flanel: mijn dag in Duitsland’ lijkt me een prima begin.

Eenmaal terug op de boerderij vallen de schellen van Karina’s ogen. Ze vindt Jan toch iets te wereldvreemd om nog toekomstmuziek te horen en besluit haar biezen te pakken. Pijnlijk detail: Jan had eigenlijk voor Karina willen kiezen. Jan zegt tegen Dorien ‘dit had ik niet zo gedacht, maar jij bin ook leuk’, waarmee hij haar in één adem tot gezellige tweede keus bombardeert. Romantiek ten top.

Pijnlijke conclusie

Na tien afleveringen weet ik één ding zeker: als liefde een plant is, dan zitten we hier te kijken naar een veld vol verdorde cactusjes die onder begeleiding van Yvon Jaspers langzaam hun eigen graf graven.

Als het nog veel langer zo doorploetert, laat ik mezelf vrijwillig koppelen aan een boer, ga ik gourmetten in een tochtige stal en eindig ik samen met de rest van de liefdeswrakken huilend in een hooibaal – mét vlaggetjes, zonder waardigheid.

En als dit programma dan nog geen einde kent, voorspel ik dat de koeien zichzelf uit pure plaatsvervangende schaamte massaal gaan verhangen aan het hooibalenrek.

Beeldbron: Still TV NPO1 – Boer Zoekt Vrouw Sjoerd en Deedry