Kopen Zonder Kijken: Waarom Ries en Dennis dolblij zijn met ‘babypoep-groene’ muren

Jorit Henning

Tijdens alweer de derde aflevering van Kopen Zonder Kijken 2025 was te zien hoe de 34-jarige Ries en 39-jarige Dennis hun intrek nemen in een huis in Wilnis. Interieurstylist Roos Reedijk stond onder hoogspanning, omdat een van de heren een eigen etalagebureau heeft. Ze liet zowaar de roze verfpot staan en richtte zich op groen, de lievelingskleur van etaleur Dennis. 

Deelnemers Kopen Zonder Kijken krijgen een droomhuis met luierinhoud

Hoofdschuddend zit ik voor de televisie terwijl de schilders de muren insmeren met een kleur die rechtstreeks uit een nachtmerrie lijkt te zijn gelopen. Ik houd van groen, maar deze drab doet me denken aan de ontlasting die in luiers van baby’s gevonden kan worden. Je weet wel, van die pasgeboren minimensjes die zich als een kangoeroe-jong aan moeders boezem vastklampen. Gelukkig zijn Kopen Zonder Kijken-deelnemers Ries en Dennis wel dolblij met de kleur. Borstvoedingpoep-groen is blijkbaar helemaal retro chique en laat dat nu net de sfeer zijn waarnaar het stel op zoek was.

Het lage plafond van de badkamer in het nieuwe huis zorgde aanvankelijk voor opgetrokken wenkbrauwen bij Ries en Dennis. Ze keken naar elkaar met een blik van ‘kunnen wij dit maken?’ Nee, maar gelukkig was daar Bob de Bouwer-Sikkes die in gedachten ‘nou en of!’ riep. De bouwkundige met de grijns van iemand die stiekem dol is op een beetje leedvermaak.

Kippige Stuitervrouw moet improviseren tijdens schrijven column

Blijkbaar heeft de groene kleur van de muren me zó van mijn à propos gebracht dat ik deze column achterstevoren ben begonnen. Lekker slim. Maar eerlijk is eerlijk, het ligt niet alleen aan de muren vol baby-diarree.

Ik zal het even uitleggen, maar beloof dat je niet gaat lachen. Er was eens… een leesbril. En een ADHD’er die meer openstaande mentale tabbladen had dan Elon Musk aan raketprojecten. De Stuitervrouw, ik dus, was haar leesbril kwijt en besloot dan maar op de tast aantekeningen te maken van de aflevering. Als een blinde kip die zich vanwege een identiteitscrisis als mol identificeert, kalkte ik alle belevenissen van Ries en Dennis op een kladblok.

Nu heb ik goed en slecht nieuws… Het goede nieuws is dat de leesbril weer is gevonden. Ik bleek erop te zitten. Het slechte nieuws is dat de aantekeningen over het tv-programma meer op een Chinees recept voor Peking eend met hoisinsaus lijken dan op notities over een tv-programma.

Kortom: ik schrijf deze column uit mijn hoofd. Heb een beetje geduld met me. Of gooi een virtuele knuffel naar je scherm.

In therapie bij gezins- en relatietherapeut Ries

Enfin, laten we onze hersencellen bij elkaar schrapen en verder gaan met het avontuur van therapeut Ries en etaleur Dennis. Mocht deze column ontaarden in een grotere chaos dan een kinderfeestje met suikerspinnen en liters Red Bull, dan kun je altijd nog een therapiesessie boeken bij de deelnemer van Kopen Zonder Kijken. Ik zal een mooie foto van hem boven dit artikel zetten. Wie weet krijgen we dan korting voor een consult in zijn nieuwe praktijk in Wilnis.

Wat vooral is blijven hangen na het zien van de aflevering: de zenuwen van de heren. Ze hadden slapeloze nachten en nachtmerries over Roos Reedijk die met een excentriek huis op de proppen kwam. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Voor je het weet komt de interieurstyliste op een eenwieler de woonkamer binnenrijden met fuchsiaroze gordijnen onder haar arm.

Het Sinterklaascadeau voor Ries en Dennis blijkt een huis in Wilnis

Op de dag dat Ries en Dennis geblinddoekt naar hun nieuwe huis werden vervoerd, vertelden ze in de auto tegen makelaar Alex van Keulen dat het voelde als de spanning die je als kind ervaart vlak voor Sinterklaasavond.

Hopelijk was de goede, lieve Sint hen vroeger net zo goed gezind als tijdens de opnames van Kopen Zonder Kijken, want het cadeau dat onthuld werd bleek hun favoriete huis. Ontzettend leuk voor de mannen! Normaal hoop ik dat de deelnemers gillend afhaken bij het zien van de nieuwe woning (dat is nou eenmaal leuker om over te schrijven), maar Ries en Dennis waren zó aandoenlijk blij dat ik zowaar opsprong van de bank en een vreugdedansje maakte door de kamer.

Mijn plezierige polka veranderde helaas vliegensvlug in een deprimerende dodenmars toen ik mijn geplette bril vond. Die bleek het voorgaande uur onder mijn rechterbil op de bank te hebben gelegen. Handig om te weten, een leesbril is niet flexibel genoeg om als vouwfiets door te gaan. Probeer dit vooral niet thuis.

Saturday Night Fever in de showroom

Wellicht zijn de danskriebels besmettelijk, want later in de aflevering van Kopen Zonder Kijken besloot Roos Reedijk in een Saturday Night Fever outfit te gaan shoppen voor een nieuw bankstel. Een zilveren glitterbroek met wijd uitlopende pijpen deed vermoeden dat ze midden in de showroom op tafel zou springen om een dansje te wagen. Een beetje teleurstellend dat dit niet gebeurde.

Wellicht heeft onze kleurrijke dame wel aan de kroonluchter gezwierd, maar dat is er dan door de montage van het programma uitgeknipt. Wie weet was Roos zelfs aan het ’twerken’ op een kingsize boxspring. Tja, dat kan natuurlijk niet met goed fatsoen uitgezonden worden.

Roos Reedijk gaat retro!

Hé, wacht eens even… Was de film Saturday Night Fever niet uitgebracht in 1977? Het tijdperk van flowerpower, vrije liefde en meer geestverruimende middelen dan een gemiddelde apotheek in Amsterdam?

Ik wil niets insinueren, maar misschien had Roos zich iets té goed ingeleefd tijdens een retrofilmavondje. Het zou in elk geval een prima excuus zijn voor het kiezen van een kleur die lijkt op het bijproduct van een weekje babyvoeding.

Wat vinden jullie, beste lezers? Is borstvoedingpoep-groen het nieuwe zwart of moet Roos terug naar haar vertrouwde kloddertje roze? Laat je mening weten via de social media-kanalen van Stuitervrouw. Graag met plaatjes. Of filmpjes…of taart.

Beeldbron: Still TV RTL4